Zamanın birinde yemyeşil ormanlarla kaplı küçük bir köyde yaşayan bir kız çocuğu varmış. Bu kızın adı Elif’miş. Elif merhameti ve yardımseverliği ile tanınırmış. Allah’a gönülden bağlı olduğu için tüm insanlara yardım edermiş. Her sabah erkenden uyanır kuşların eşsiz şarkıları eşliğinde dualar edermiş. Elif bir gün bir mucizeye şahit olmayı çok istiyormuş. Annesine sürekli olarak mucizelerin olup olmadığını ve onları nasıl görebileceğini sorup duruyormuş. Annesi ona eğer kalbini hep temiz tutarsa bir gün mutlaka bir mucizeyi göreceğini söylüyormuş.
Günlerden bir gün Elif ormanda yürüyüş yaparken yaralı bir kuş bulmuş. Kuşun kanadı kırılmış ve artık uçamıyormuş. Elif kuşu nazik hareketler ile eline alarak onu eve götürmüş. Günlerce yaralı kuşu tedavi etmiş ve onu bakmış. Allah’tan kuşun iyi olmasını dilemiş.
Günler geçip giderken kuşun yaralı kanadı da iyileşmeye başlamış. Elif ona bakarken su ve yemek vermenin yanında sevgisini vermeyi de hiç ihmal etmemiş. Elif’in yaralı kuşu artık uçmaya hazırmış. Bir akşam üstü Elif kuşu avuçlarından havaya bırakmış. Kuş gökyüzüne yükselirken çeşitli hareketler yaparak Elif’e minnettarlığını gösteriyormuş. Defalarca Elif’e bakarak ona teşekkür etmiş.
Elif o gün çok daha iyi anlamış ki aslında küçük gördüğümüz her şey Allah’ın bizlere bir mucizesiymiş. İyi olmak ve iyilik yapmak sıradan olaylarda bile bizlere mucizeyi gösterebiliyormuş. Elif bu olaydan sonra iyilik konusunda çok daha hassas davranmaya başlamış. O annesinin yanında namaz kılmaya ve namazlarından sonra mutlaka tüm canlılar için dualar etmeye devam etmiş. Büyüdüğünde de namazlarını hiç bırakmamış ve bu yaşam tarzı sayesinde her zaman etrafında sevilen bir kişilik olmuş. İyilik yapmak ve Allah’ın emirlerini yerine getirmek insanlar için en büyük mucizeymiş.